Je kunt nog beter blind zijn dan ziende blind: een recensie

Aureool, de auteursnaam van Lianne Quak, schreef haar tweede roman na een reis in 2010 door Kenia. Imani Berkemeijer is op haar veertiende met haar ouders naar Nederland gekomen en maakt als 22 jarige een reis door haar geboorteland in de hoop haar jeugdvriend weer te zien. Dat valt niet mee. Zij ontmoet Lewis, die vervuld is van haat jegens zijn blinde broer. Bij de Samburu worden kinderen met een handicap verstoten. Hoewel hij gestudeerd heeft, is Mare voor zijn stam waardeloos: hij kan immers niet jagen. En dat is voor deze nomadenstam essentieel.

Uiteindelijk vinden de twee, Imani en Mare, elkaar weer – letterlijk en figuurlijk – en loopt het in die zin goed voor hen af, maar de in onze ogen onmenselijke houding ten opzichte van mensen met een handicap blijft onverkort overeind.

Naast een reisverhaal en een liefdesverhaal is er die diepere laag van dit verhaal: het trieste gegeven dat niet alleen bij deze stam in Kenia, maar overal ter wereld mensen met een handicap (fysiek, psychisch) verstoten, verbannen, soms zelfs vermoord, of in het beste geval toch minstens ongelijk, behandeld worden. Wie dit niet wil inzien, is er erger aan toe dan een blinde. Of, zoals de schrijfster haar voorwoord begint: Je kunt nog beter blind zijn dan ziende blind!

In Blind Verlangen, Aureool. Uitg. www.eigenboekuitgeven.com 1^e druk september 2016
174 blz., ISBN nr. 978-94-922474-6-9